Máxima, stimuleer sport en spel

Marc Lammers (1969)

Voormalig bondscoach van het Nederlands dameshockeyteam

Tegenwoordig coach en consultant

Beste Máxima,

Zal ik ‘u’ of ‘jij’ zeggen? Liefst schrijf ik ‘jij’, omdat we ongeveer van dezelfde leeftijd zijn en elkaar al diverse keren hebben ontmoet in de sfeer van de sport, waar de omgangsvormen amicaler zijn dan in andere werelden.

Toen ik coach van het Nederlandse dameshockeyteam was, was Argentinië onze aartsrivaal. In 2002 won Argentinië nog van ons en werd wereldkampioen, maar in 2004 werden wij tweede en Argentinië derde. In 2006 werden wij wereldkampioen en in 2008 Olympisch kampioen. Die laatste vier jaar was jij er steeds bij en elke keer moest ik je excuses aanbieden omdat wij weer van je geboorteland gewonnen hadden. ‘Sorry Máxima,’ zei ik, ‘maar we móésten deze wedstrijd winnen.’ ‘Maakt niet uit,’ zei je dan, ‘de beste moet winnen.’ En je wuifde mijn verontschuldigingen weg met een mooie, grote glimlach.

Wie een zilveren of gouden medaille heeft gewonnen, wordt ontvangen door het koningshuis, en daar kwam ik jou ook altijd tegen. En laatst heb ik je nog gezien op een presentatie voor het bedrijfsleven, waar ik je een boek mocht overhandigen. Tijdens die bijeenkomst ging het over vrouwen aan de top. Ik vond het goed dat jij daar met je aanwezigheid je nek voor uitstak, want Nederland blijft in dat opzicht achter bij veel andere landen.

Bij al die gelegenheden kwam je op me over als een spontane, lachgrage vrouw met veel levenservaring, zeer slim, superenthousiast over sport en ook met verstand van sport. En toevallig bleek je op dezelfde school te hebben gezeten als Max Caldas, een Argentijn, destijds mijn assistent en sinds kort bondscoach van de Nederlandse hockeydames. Misschien heb je vroeger op school wel gehockeyd, want dat is in Argentinië een grote sport. Zó groot, dat topspeelster Luciana Aymar er drie keer uitgeroepen werd tot sporter van het jaar en daarmee voetballer Messi passeerde.

In je toekomstige rol als koningin zul je te maken krijgen met leiderschap, een onderwerp waar ik vaak over spreek. Ik vind het belangrijk dat een leider trots is op goede dingen en niet te veel moet focussen op zwakke punten. In Nederland kijken we veel te veel naar waar onze kinderen niet zo goed in zijn en proberen dan met veel bijlessen van een vier een zes te maken. Aan die acht wordt geen aandacht meer besteed, dus die zakt naar een zes. Zo krijgen ze allemaal zesjes en met allemaal zesjes worden ze nooit ergens kampioen in, want daarvoor moeten ze ergens in excelleren. Concentratie op minpunten maakt maar onzeker; mik dus op zelfvertrouwen en maak van die acht een tien.

Daarom hoop ik van harte dat jij er in je nieuwe rol aan zult bijdragen dat ons onderwijs de talenten van kinderen naar boven gaat halen. Door jouw achtergrond kun je misschien iets stellen tegenover onze calvinistische neiging om liever naar moeilijkheden dan naar mogelijkheden te kijken. Argentijnen zijn heel trots op datgene waar ze goed in zijn. Het mag hen economisch niet goed gaan, maar je hoort ze niet over armoede, zij zijn trots op hun voetballers en hockeyers. Ik denk dat jij ook zo’n houding hebt: als je een probleem ziet, zul je lachen en met een oplossing zien te komen.

Wat leiderschap betreft luidt de beste les die ik heb geleerd: winnaars hebben een plan, verliezers hebben een excuus. Het eerste wat je moet doen als leider is met een plan komen en je mensen daarbij betrekken. Motiveer hen voor je plan en ze gaan er harder voor rennen. Een andere les is niet te focussen op winnen of verliezen. De uitslag is een gevolg van het proces, dus focus op het proces en niet op de eindresultaten. Dat geldt volgens mij zowel voor sportcoaches als voor leiders van een land.

Daarnaast hoop ik dat jij met je sportieve belangstelling straks kunt stimuleren dat scholen weer werk gaan maken van sport en spel. Onze kinderen worden steeds dikker omdat ze nog maar een derde bewegen van wat wij bewogen. Op het schoolplein mogen ze niet eens meer rennen. Kinderen spelen ook te weinig, en dat is jammer, want in spel ontdekken kinderen van alles en nog wat. Daar maak ik me zorgen om en daarom heb ik een plan ontwikkeld voor speelpleintjes met kunstgras en interactieve goals, het MarcLammersPlaza, dat al op allerlei plekken wordt toegepast. Sport en spel zijn de belangrijkste medicijnen voor de zorg: hoe meer beweging, hoe minder fysieke problemen. Daarom zou ik zeggen: laat je ook als koningin veel zien op sportvelden en bij sportieve evenementen.

Met hartelijke groet,

Marc Lammers